إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • از زمان باز شدن هر سوال «نوشتن چیست؟» به عنوان مثال، از بسته شدن خود شواهد دور می‌شود و نظامی از مخالفت‌ها ایجاد می‌شود، دانش از نظر دریدا لزوماً به صورت اشتباه در می‌آید. اما تشخیص خطای او یک قضاوت اخلاقی است، نه یک قضاوت در مورد واقعیت، زیرا دریدا نه به «واقعیت» مخالفت بلکه به ماهیت زبانی آن توجه دارد. تعریف وی از خطا به این بحث روسوگرایانه بستگی دارد

    نویسنده:
    توبین سیبرز
  • ساختارگرایی وجود دارد، لوی استراوس در سایۀ روسو ادعا می‌کند که انسان‌ها به طبیعت تعلق دارند و شالوده‌شکنی نخستین کار خود را به عنوان چالشی برای ساختارگرایی به ویژه در برابر انسان‌شناسی ساختاری لوی استراوس ارائه می‌دهد. دریدا، کتاب گراماتولوژی را به انتقادی از «عصر روسو» یعنی عصر انسان‌شناسی اختصاص داده است كه در آن مفهوم انسان به عنوان مقوله‌ای توضیحی به بیشترین قدرت خود می رسد.

    نویسنده:
    توبین سیبرز